Όταν πρόκειται για παράσιτα στο σώμα, οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται τα σκουλήκια στα έντερα. Ωστόσο, συχνά είναι και άλλα παράσιτα, τα οποία είναι αρκετά δύσκολο να διαγνωστούν και επηρεάζουν άλλα όργανα, όχι τα έντερα.
Αυτά είναι τα πιο απλά μικροσκοπικά (τις περισσότερες φορές παράσιτα), τα οποία μπορεί να μην εμφανίζονται με κανέναν τρόπο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, τα πιο απλά παράσιτα μπορούν να προκαλέσουν σημαντική βλάβη στον οργανισμό.
Giardia
Το Giardia είναι ένα μικροσκοπικό μαστιγωτό παράσιτο που έχει δύο πυρήνες και δύο ομάδες οργανιδίων.
Η Giardiasis στον άνθρωπο προκαλείται από τον πιο κοινό τύπο παρασίτου - την εντερική λάμβλια. Εκτός από τον άνθρωπο, άλλα θηλαστικά και πτηνά μπορούν επίσης να μολυνθούν από αυτά. Το παράσιτο μπορεί να σχηματίσει μια κύστη στο όργανο εντοπισμού.
Το Giardia υπάρχει σε κακώς επεξεργασμένο νερό της βρύσης, καθώς και σε φυσικές πηγές - πηγές, πηγάδια. Μπορούν να βρεθούν στο κρέας ενός μολυσμένου ζώου ή πουλιού, σε μικρές ποσότητες στα κόπρανα ενός μολυσμένου ζώου, μερικές φορές επιβιώνουν στο έδαφος, επομένως υπάρχουν σε λαχανικά και μούρα.
Συνήθως, η μόλυνση εμφανίζεται με την κοπράνων-στοματική οδό, δηλαδή για την ανάπτυξη της εισβολής είναι απαραίτητη η κατάποση σημαντικού αριθμού παρασιτικών κύστεων. Συνήθως, τα παιδιά από την ηλικία των τριών μηνών και οι ενήλικες είναι άρρωστα.
Τις περισσότερες φορές, η ασθένεια είναι ασυμπτωματική και ο ασθενής το μαθαίνει τυχαία. Αλλά μερικές φορές υπάρχει κάποια συμπτωματολογία (σταθερά ή κατά διαστήματα). Τα συμπτώματα από το γαστρεντερικό σωλήνα αποκαλύπτονται:
- Στομαχόπονος;
- Φούσκωμα?
- Ναυτία, μερικές φορές έμετος.
- Γουργουρητό στο στομάχι?
- Η δυσκοιλιότητα και η διάρροια εναλλάσσονται.
- Δυσκινησία της χοληφόρου οδού;
- Δερματικές αλλεργίες;
- Γενική αδυναμία.
Όπως τα ενδοκυτταρικά παράσιτα, η λάμβλια αντιμετωπίζεται κυρίως με μετρονιδαζόλη. Ωστόσο, στο πρώτο στάδιο της θεραπείας, είναι απαραίτητο να αφαιρεθεί η δηλητηρίαση και να ομαλοποιηθεί η εργασία των χοληφόρων αγωγών. Μόνο μετά από αυτό συνταγογραφείται αντιπαρασιτική θεραπεία. Μετά από αυτό, πραγματοποιείται θεραπεία με στόχο την αποκατάσταση της άμυνας του σώματος και την αύξηση της ανοσίας.
Αμοιβάδα
Οι αμοιβάδες είναι τα πιο απλά ανθρώπινα παράσιτα που προκαλούν αμοιβαδική δυσεντερία ή αμοιβάδα.
Υπάρχουν επίσης ποικιλίες αμοιβάδας που μπορούν να επηρεάσουν τα μάτια. Προκαλούν αμοιβαδική εγκεφαλίτιδα, αλλά είναι λιγότερο συχνές. Η εισβολή δεν είναι η πιο συχνή, μόνο το 10% των ανθρώπων είναι άρρωστοι από αυτήν, σύμφωνα με τον ΠΟΥ (ενώ για τη γιαρδιάση, το ποσοστό αυτό, σύμφωνα με ορισμένες πηγές, είναι 50%).
Οι αμοιβάδες μεταδίδονται αποκλειστικά με την κοπράνο-στοματική οδό, δηλαδή, όπως και στην προηγούμενη περίπτωση, η αμοιβάδα σχηματίζει κύστεις που πρέπει να καταποθούν για να αναπτυχθεί μόλυνση.
Η πιθανότητα μόλυνσης είναι μεγαλύτερη σε χώρες με ζεστό κλίμα και κακές συνθήκες υγιεινής. Οι κύστεις μπορούν να διατηρήσουν την ικανότητα να μολύνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα ενώ βρίσκονται στο έδαφος, στο νερό, σε λαχανικά και μούρα που καλλιεργούνται σε μολυσμένο έδαφος. Οι κατσαρίδες και οι μύγες φέρουν αυτές τις κύστεις σε κάποιο βαθμό.
Όπως τα ενδοκυτταρικά παράσιτα, οι αμοιβάδες προκαλούν συμπτώματα μόνο 7-10 ημέρες μετά τη μόλυνση. Εμφανίζονται συμπτώματα κολίτιδας: κοιλιακό άλγος (στο κάτω μέρος), γενική αδυναμία, ελαφρά αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος. Τις περισσότερες φορές, το ήπαρ επηρεάζεται, επειδή μετά από δύο έως τρεις εβδομάδες εμφανίζονται πόνοι σε αυτό, το όργανο μεγαλώνει και πυκνώνει.
Τοξόπλασμα
Η τοξοπλάσμωση είναι μια ασθένεια που προκαλεί το Toxoplasma gondi. Αυτός είναι ο απλούστερος οργανισμός, ο οποίος διανέμεται κυρίως από εκπροσώπους της οικογένειας των αιλουροειδών που είναι οι φορείς του. Ένα μολυσμένο άτομο είναι επίσης ικανό να το μεταδώσει.
Μεταδίδεται με την κοπράνων-στοματική οδό. Μπορείτε να μολυνθείτε τρώγοντας κακώς επεξεργασμένο κρέας μολυσμένων ζώων και πτηνών, καθώς και αυγά. Σε μικρότερο βαθμό, αλλά εξακολουθεί να μπορεί να μεταδοθεί μέσω του αίματος, παρουσία τραυμάτων (για παράδειγμα, όταν εργάζεστε με μολυσμένο έδαφος στον κήπο), καθώς και σε επαφή με τους βλεννογόνους.
Είναι ως επί το πλείστον ασυμπτωματικό και διαγιγνώσκεται τυχαία, όπως πολλοί ιοί, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια μιας ενζυμικής ανοσοπροσροφητικής δοκιμασίας. Στην οξεία μορφή, η θεραπεία εμφανίζεται συχνά ανεξάρτητα. Οι έγκυες γυναίκες χρειάζονται θεραπεία με φάρμακα πυριμεθαμίνης (τα οποία χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία ενδοκυτταρικών παρασίτων).
Πλασμώδιο
Τα πλασμωδία είναι ενδοκυτταρικά παράσιτα που προκαλούν ελονοσία. Πέντε τύποι παθογόνων είναι ικανοί να παρασιτούν στον άνθρωπο. Επιπλέον, εντοπίζονται στο αίμα, όντας στις μεμβράνες των κυττάρων του.
Η ασθένεια μεταδίδεται μέσω του αίματος (για παράδειγμα, μέσω μετάγγισης). Είναι επίσης ανεκτό από ορισμένους τύπους κουνουπιών όταν το τσίμπημα, αφού είναι τα κουνούπια που είναι οι ενδιάμεσοι ξενιστές του πλασμωδίου. Ως αποτέλεσμα, το άτομο μολύνεται από ελονοσία.
Αυτά τα κουνούπια (και, κατά συνέπεια, η ασθένεια) είναι κοινά σε ζεστές χώρες, κυρίως στην Αφρική.
Η ελονοσία έχει σοβαρά συμπτώματα που αρχίζουν να εκδηλώνονται 5-7 ημέρες μετά τη μόλυνση. Τα πρώτα συμπτώματα είναι πόνος στις αρθρώσεις, πυρετός, έντονο ρίγος. Στη συνέχεια ενώνονται πονοκέφαλος, μεγέθυνση της σπλήνας.
Η θεραπεία πραγματοποιείται με σκευάσματα κινίνης αυστηρά υπό την επίβλεψη ιατρού.
Τριχομονάς
Αυτά είναι τα πιο απλά ανθρώπινα παράσιτα που προκαλούν τριχομονίαση. Επηρεάζει το ουρογεννητικό σύστημα του ανθρώπου. Είναι το πιο κοινό σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα και επίσης η πιο κοινή ασθένεια του ουρογεννητικού συστήματος.
Μεταδίδεται αποκλειστικά μέσω της σεξουαλικής επαφής. Στις γυναίκες, ζουν στον κόλπο, οι Trichomonas στους άνδρες - στην ουρήθρα, τα σπερματοδόχα κυστίδια, τον προστάτη.
Στις γυναίκες, τα συμπτώματα είναι τα εξής: κολπική έκκριση, κνησμός και έξαψη του δέρματος των γεννητικών οργάνων, πόνος κατά την ούρηση και τη σεξουαλική επαφή, φλεγμονή του βλεννογόνου του κόλπου. Στους άνδρες: έκκριση από την ουρήθρα (σπάνια, με αίμα), πόνος κατά την ούρηση, συμπτώματα προστατίτιδας με βλάβη στον προστάτη αδένα.
Είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστεί η ασθένεια και στους δύο συντρόφους. Αντιμετωπίζεται με αντιτριχομονικά φάρμακα αυστηρά ατομικά και υπό την επίβλεψη ιατρού. Σε ορισμένες περιπτώσεις, απαιτείται ανοσολογική ή συμπτωματική θεραπεία.